Dobczyce

Dobczyce to niewielkie miasto w województwie małopolskim, nieopodal Krakowa. To miejscowość o ciekawej przeszłości i wielu zabytkach, dlatego jest szczególne upodobana przez miłośników historii. Ze względu na mnogość pieszych i rowerowych szlaków turystycznych Dobczyce to także doskonałe miejsce dla entuzjastów aktywnego odpoczynku.

dobczyce

Swoją nazwę Dobczyce zawdzięczają legendarnemu piastowskiemu rycerzowi Dobkowi. Według legendy zapuścił się w skaliste wzniesienia nad środkową Rabą, gdzie założył osadę wojskową. Jego synowie, którzy tam zamieszkali, nazywali się Dobczykami lub Dobczycami.
Dobczyce mogą poszczycić się wieloma ciekawymi zabytkami. Szczególnie wartymi zobaczenia są ruiny zamku królewskiego i murów miejskich z XIV wieku oraz kościół parafialny z XIX wieku. Będąc w Dobczycach warto również odwiedzić Muzeum Regionalne PTTK oraz skansen wpisany na listę obiektów małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Miłośnicy aktywnego wypoczynku również znajdą tu coś dla siebie. Przez teren gminy biegną dwa szlaki rowerowe (zielony i żółty) o łącznej długości prawie 39 km, jeden szlak pieszy (żółty) oraz liczne nieoznakowane trasy pieszych i rowerowych wycieczek.

GEOGRAFIA

Dobczyce to niewielkie miasto w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, położone w dolinie rzeki Raby, między Pogórzami Wiśnickim a Wielickim. Miejscowość jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Dobczyce. Zamieszkuje ją ponad 6 000 osób.

HISTORIA

Dobczyce to jedna z najstarszych osad nad rzeką Rabą. Pisane źródła mówią, iż miejscowość założono prawdopodobnie w czasach pierwszych Piastów. Niewykluczone jednak, że powstała jeszcze wcześniej. Dogodne położenie osady uczyniło z niej ważną warownię. Już w okresie początków państwa polskiego przebiegał tędy ważny szlak handlowy z Krakowa przez Wieliczkę na Grodzisko i dalej do Szczyrzyca, oraz odgałęzienie tego szlaku na Myślenice.
Nie wiadomo kto odpowiadał za lokację Dobczyc na prawie magdeburskim, jednak najprawdopodobniej miało to miejsce w XIII wieku, za czasów Bolesława Wstydliwego. Dobczyce uzyskały prawa miejskie około 1310 roku. Pierwszym pisanym dokumentem potwierdzającym te prawa jest pismo z kancelarii królewskiej z 1340 roku, w którym król Kazimierz Wielki zwalnia Dobczyce z płacenia cła na terenie całego państwa. Kolejny królewski przywilej dla Dobczyc został wystawiony w 1362 roku i nadawał mieszkańcom prawa połowu ryb w rzece Rabie i wypasu bydła na pastwiskach oraz ustalał targ cotygodniowy (organizowany w każdy poniedziałek).
Dzięki położeniu blisko węgierskiego szlaku handlowego, Dobczyce już w XIV stuleciu mogły prowadzić handel z miastami słowackimi oraz tymi na południu Polski, m.in. Krakowem, gdzie wysyłano duże ilości chmielu, suszone owoce, skóry, płody rolne, piwo i gorzałkę.
Złoty okres dla miasta skończył się wraz z najazdem szwedzkim w latach 50-tych XVII wieku. Szwedzi zajęli wtedy pobliską Lanckoronę i spalili Dobczyce. Miasto ucierpiało także przy drugim najeździe szwedzkim Karola XII. Tym razem Dobczyce zostały złupione, a lokalny zamek doszczętnie zniszczony.
Po tych wydarzeniach koniunktura w mieście załamała się. Wzmożony rozwój nastąpił dopiero w XIX wieku, jednak i wtedy został on zahamowany przez liczne klęski i epidemię cholery.